دلنویس 8

وقتی بگوید که منتظر نوشته هایت هستم آن وقت است که دیگر هول می شوی در نوشتن،دست می لرزد که نکند خوشش نیاید!

وقتی می گوید منتظر نوشته هایت هستم خون می دود در رگ و پی ات.

وقتی امید پیدا می کنی به وصال و شادمان می شوی.

وقتی شادیت را دیگران هم به تو گوش زد می کنند.

اما

وقتی تمام شادی هایت یک هو خراب می شود، تمام آرزو هایت خراب می شود روی سرت.

وقتی آرزو ها داشته ای و الان شده یک نگاه از دور!

وقتی که آن لبخند زیبا را به خاطر می آوری و خود را لعنت می کنی !

وقتی کاری که منتظرش بودی جور می شود اصلا به دلت نمی نشیند.

وقتی یادت می آید آن آب پاکی را، اشک از چشمانت سرازیر می شود.

وقتی گنبد شمس الشموس را می بینی و یاد نجواهای رو به روی ضریح می افتی!

وقتی که به دنبال کور سوی از امید می گردی و و جز تاریکی چیزی نیست.

وقتی می خواهی از امید بگوی اما نمی شود.

وقتی با تمام وجود می خواهی او را اما نمی گذارند!

وقتی که در کار دنیا مانده ای و...

وقتی روی چمن نم دار دراز کشیده ای و نم از لباست رد می شود تا برسد به تنت و تنت مور مور می شود.

وقتی چشم هایت را روی هم گذاشته ای و صدای گنجشک ها از جا می پراندت!

وقتی دگیر از آن روح الله شاد خبری نیست.

وقتی آنقدر غم گینی که خودت هم خسته شدی!

وقتی هر لیوان آب تو را می برد جلوی دفتر مدیر گروه!!

وقتی دلت گرفته و یک شانه می خوای برای گریه کردن!

وقتی همه چیز تو را یاد او می اندازد. 

وقتی نمی دانی امید داشته باشی یا ....

وقتی در گوشت می خواند که بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را!

وقتی یاد چله ات می افتی این شعر مولانا که : دوست چهل بامداد در گل ما داشت دست / وز چو گل از دست دوست دست به دست آمدیم!

وقتی و وعدنا موسی  می آید در ذهنت!

و قتی ...

هیچ 

راستی عیدت مبارک عزیز دلم!